آپارتمان‌نشینی قوانینی دارد که شاید مهم‌ترین آن، پرداخت شارژ ماهانه ساختمان باشد. شارژ در واقع پولی است که ساکنان یک آپارتمان برای نگهداری و حفظ ساختمان، تعمیرات عمومی و هزینه‌های مشترک مستمر (مثل هزینه موتورخانه، آب و برق مشاع، آسانسور، سرایداری و…) می‌پردازند. هزینه‌هایی که ربطی به واحد محل سکونتشان ندارد و به وضعیت کلی ساختمان و مشاعات مربوط می‌شود.
شارژ چطور محاسبه می‌شود؟
مهم‌ترین منبعی که قوانین زندگی در آپارتمان را به شما معرفی می‌کند، قانون تملک آپارتمان‌ها است. در ماده 4 این قانون آمده است که «حقوق و تعداد و همچنین سهم هر یک از مالکین قسمت‌های اختصاصی از مخارج قسمت‌های مشترک مناسب است با نسبت مساحت قسمت اختصاصی به مجموع مساحت قسمت‌های اختصاصی تمام ساختمان به جز هزینه‌هایی که به دلیل عدم ارتباط با مساحت زیربنا به نحو مساوی تقسیم خواهد شد». به زبان ساده یعنی هر کس به نسبت متراژ واحدی که در آن سکونت دارد باید شارژ بپردازد مگر وقتی که پای تعمیرات کلی ساختمان و هزینه‌های نگهداری ساختمان مثل هزینه ایزوگام کردن پشت‌بام، تعمیر نما، رنگ‌آمیزی راهروها و… در میان باشد.
با این حال در بعضی ساختمان‌ها ممکن است جزئیات دیگری هم در نظر گرفته شود. مثلا اگر کنتور آب و گاز ساختمان بین همه واحدها مشترک باشد، ممکن است مدیریت تصمیم بگیرد هزینه آب و گاز را بر اساس تعداد نفرات تقسیم کند. در بعضی از ساختمان‌ها نیز یک هزینه ثابت برای نگهداری تعریف می‌شود (مثلا برای نظافت، نگهداری از آسانسور، باغبانی یا سرایداری و…) و یک هزینه متغیر که بر اساس متراژ واحد یا تعداد نفرات مشخص شده است.
نکات مهم درباره شارژ ساختمان
1- حتی اگر واحدی در ساختمان خالی باشد، مالک باز هم موظف است شارژ بپردازد. اما این شارژ شامل هزینه‌های ثابت ساختمان است نه هزینه آب و برق مشترک.
2- قبل از اجاره یا خرید یک ساختمان حتما با مدیر آن صحبت کنید و از تسویه بودن شارژ ساکن قبلی مطمئن شوید. در غیر این صورت بدهی او به شما منتقل می‌شود، زیرا این بدهی، بدهی مربوط به آن واحد ساختمانی است؛ فارغ از این که چه کسی در واحد سکونت داشته است.
3- معمولا شارژ واحدهای استیجاری که به هزینه‌های ثابت و مستمر مربوط است توسط مستاجر پرداخت می‌شود و هزینه‌های مربوط به تعمیرات اساسی مثل ایزوگام کردن، نصب آنتن مرکزی برای ساختمان، رنگ آمیزی مشاعات، تعمیرات فاضلاب و… به عهده مالک است. اگر مالک از پرداخت این هزینه‌ها خودداری کند مستاجر می‌تواند به درخواست مدیر ساختمان، این هزینه‌ها را از محل اجاره‌ای که باید به صاحبخانه‌اش بپردازد، بدهد.
4- برخلاف چیزی که بیشتر مردم فکر می‌کنند، پرداخت شارژ یک واحد استیجاری الزاما به عهده مستاجر نیست و مالک و مستاجر می‌توانند در این‌باره توافق کنند که کدام یک هزینه‌های شارژ را پرداخت کند. هرچند که در عرف کمتر اتفاق می‌افتد که صاحبخانه، به جای مستاجرش شارژ بدهد.
5- اگر مستاجری شارژ واحد خود را پرداخت نکند مدیر ساختمان می‌تواند موضوع را به مالک اطلاع داده و شارژ را از او طلب کند، چون در هر صورت مالک مسئول نهایی پرداخت شارژ است.
امیدوارم با توجه به نکاتی که در این مطلب گفته شد بتوانید به راحتی شارژ ساختمانی که در آن سکونت دارید را محاسبه و ابهامات خود را در این مورد برطرف کنید. همچنین می‌توانید در مطلب «دردسرهای پرداخت شارژ ساختمان» با چالش‌هایی که درباره این مسئله وجود دارد آشنا شوید و نکات مهمی را درباره قوانین شارژ ساختمان بیاموزید.
